Denk- en leerprocessen spelen zich niet louter af in het hoofd, maar verlopen in voortdurende interactie met de sociale en culturele context. De dialoog speelt daarin een belangrijke rol.Dat is eigenlijk best een mooie manier om onze manier van thuisonderwijs te beschrijven! :-)
Mensen vragen mij natuurlijk regelmatig naar ons thuisonderwijs, een veel gehoorde vraag is: "Geef je je kinderen dan zelf les?". Dat vind ik een lastige vraag om te beantwoorden omdat het zo vanuit het perspectief van school gedacht is. Het beeld dat mensen hebben van 'les' is vaak iets als: juf staat voor een klas van zo'n 25-30 kinderen, zij geeft een klassikale uitleg over stof die afkomstig is uit een lesboek, kinderen maken zelfstandig de oefeningen uit het werkboek en worden vervolgens getoetst om te bepalen of ze de leerstof begrijpen of niet.
Maar dan naar de situatie met thuisonderwijs. Ik heb maar twee kinderen, geen klas vol. Ik heb geen toetsen nodig omdat ik dagelijks kan zien of en hoe ze hun kennis en vaardigheden in de praktijk toepassen. Een ander groot verschil met de lessituatie die de meeste mensen voor ogen hebben als ze me de vraag stellen, is dat de meest effectieve vorm van leren is wat ik 'betekenisvol leren' noem. Als een kind ergens belangstelling voor toont is dat een ideaal moment om hem te helpen in het verkrijgen van nieuwe kennis of nieuwe vaardigheden. Voorbeeldje van wat ik bedoel: als mijn dochter een emailtje schrijft aan opa en oma en wil weten of je 'fiets' met een f of een v schrijft, is dat het perfecte moment om te vertellen dat fiets met een f is. Dat is voor haar op dat moment nuttig en deze kennis heeft daarmee betekenis voor haar.Dit soort momenten zijn wat in onderzoeken naar thuisonderwijzers door wetenschappers 'informeel leren' wordt genoemd. Eigenlijk doen we dat hier iedere dag van het jaar, de hele dag door. Al die momenten bijelkaar tellen op tot heeeeeeel veel leren :-)
Maar wat antwoord ik dan als iemand mij vraagt of ik mijn kinderen zelf les geef? Dat laat zich zoals je hierboven leest niet in één zin uitleggen. Ja ik geef mijn kinderen onderwijs en ik zorg ervoor dat ze veel leren, maar nee ik geef ze geen les zoals een juf op school doet.
Daarom spreekt het motto van de Nationale OnderwijsWeek mij zo aan. Beter samen. Dát is hoe ons thuisonderwijs eruit ziet. Door veel samen te doen, lezen, uitproberen, bezoeken, vragen en te onderzoeken, leer ik samen met de kinderen. Bij ons in het gezin zijn we allemaal nogal praatgraag, dus die dialoog uit de quote waar ik mee begon, is voor ons inderdaad de basis van ons onderwijs. Een vraag over wat nudisme is, kan zo via het bijbelse verhaal over Adam en Eva, via grondeigenaarschap, wetgeving en vrijheid, lopen tot wat cultuur is en welke kledingvoorschriften gangbaar waren door de eeuwen heen.
Veel ouders reageren bij mijn uitleg vervolgens met "Jamaar, dat doe ik ook met mijn kinderen". Heel goed! Vooral mee doorgaan zeg ik dan :-) En stel je nu eens voor dat je dat iedere dag, de hele dag zou doen, het leerpotentieel is enorm!
En dat is hoe 'beter samen' er voor ons gezin uit ziet.
Deze blog doet mee aan de 'Thuisonderwijzers leren samen' blog hop in het kader van de Nationale OnderwijsWeek 2014. Klik hier om andere blogs over dit onderwerp te lezen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten