Vandaag hadden we onze maandelijkse boekenclub over het boek The Curious Incident of the Dog in the Night-time van Mark Haddon, we luisterden naar de luisterboekversie op Storytel (die is er om volledig onbekende redenen inmiddels vanaf gehaald, net als nog 30 boeken van mijn Storytel-boekenplank :-S ).
Het boek gaat over de autistische jongen Christopher die erachter wil komen wie de hond van zijn buurvrouw heeft vermoord.
De meeste kinderen vonden het niet zo'n heel erg leuk boek helaas. Berend vond het wel een goed boek, hij vond het interessant om op deze manier een kijkje te krijgen in het hoofd van een jongen met autisme.
We bespraken eerst het begin van het boek, want dat is opvallend akelig: over de moord op de hond van de buurvrouw. Daarna hadden we het onder andere over of het een detective verhaal was, of dat het ook nog een ander soort verhaal was, of Christopher's manier van besluiten of het goede of slechte dag logisch was, hoe het komt dat Christopher makkelijker met dieren omgaat dan met mensen, of het soms beter is om te liegen dan om de waarheid te vertellen.
Voor lectio divina gebruikten we dit stukje (Christopher wordt door zijn vader opgehaald uit de politiecel):
I stepped outside. Father was standing in the corridor. He held up his right hand and spread his fingers out in a fan. I held up my left hand and spread my fingers out in a fan and we made our fingers and thumbs touch each other. We do this because sometimes Father wants to give me a hug, but I do not like hugging people, so we do this instead, and it means that he loves me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten